Omgevingsrecht

 Het omgevingsrecht is de overkoepelende term voor het geheel aan wettelijke regels die een rol speelt bij veranderingen in de fysieke leefomgeving: bouwen, aanleggen, slopen, het uitstoten van stoffen en gassen in de lucht, het water en de bodem. Het omgevingsrecht bestaat voornamelijk uit onderdelen de ruimtelijke ordening en het milieurecht.

De verwachting is dat per 1 januari 2022 de Omgevingswet in werking zal treden. In deze wet komt vrijwel alle wet- en regelgeving op het gebied van het omgevingsrecht samen, zodat de Omgevingswet een mooi geheel vormt van het omgevingsrecht.

De Wet ruimtelijke ordening verplicht de gemeente om een of meerdere bestemmingsplannen vast te stellen voor haar grondgebied. In Nederland is daarom voor elk stukje vierkante meter grond een bestemming gegeven (wonen, maatschappelijk, kantoor, industrie, infrastructuur).

U kunt het niet eens zijn met het vaststellen van een bestemmingsplan of met een bestemmingsplanwijziging. Of u vraagt een omgevingsvergunning aan waarmee wordt afgeweken van het vigerende bestemmingsplan zodat u een leegstaand kantoorpand kan ombouwen tot een trendy pizzeria. De gemeente weigert de planologische medewerking.

U kunt dan bezwaar en beroep instellen.

De ruimtelijke ordening kent een woud aan regels, belangen en beginselen die in acht moeten worden genomen.

Milieurecht is een bijzondere fenomeen binnen het omgevingsrecht. Het is specialistischer dan ruimtelijke ordening. Niemand is de hevige (juridische én maatschappelijke) discussie rondom de PAS-uitspraak van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State ontgaan. Het is daarom ook een erg actueel rechtsgebied.

Het milieurecht kent eigen regels omtrent aanvragen van vergunningen, ontheffingen en de te verrichten onderzoeken (denk aan Milieueffectrapportages (M.E.R.)). Bovendien is het invloed van Europees recht groot.