Burenruzies: voorkomen is beter dan genezen!

Burenruzies kunnen uitmonden in (jaren)lang juridisch touwtrekken met hoog oplopende kosten. Bron van het gesteggel is dat één van de of de beide buren (zeer) principieel vast blijven houden aan hun eigen standpunt.

Een hete aardappel is de schutting (in juridisch jargon: de erfafscheiding). Leven de buren in harmonie met elkaar en voldoet de erfafscheiding niet aan de wettelijke vereisten, dan is er geen haan die er naar kraait en kan deze (onrechtmatige) situatie jaren voortduren. Wordt er echter geklaagd, dan is dat vaak het begin van een lange procedure.

Voorkom dat en plaats een erfafscheiding in overleg met de buren én in overeenstemming met de geldende wet- en regelgeving. Voor de voorgevelrooilijn (in normaal Nederlands: ‘in de voortuin’) mag de erfafscheiding nooit hoger zijn dan 1 meter. Achter de voorgevelrooilijn (dus in de achtertuin) mag de erfafscheiding maximaal 2 meter hoog zijn, mits geplaatst op de erfgrens. Grenzen de tuinen aan een ‘openbaar toegankelijk gebied’ dan dient de erfafscheiding geplaatst te worden op minimaal 1 meter van dat gebied.

Is de erfafscheiding op de juiste plek geplaatst met de juiste hoogtes, dan is er geen omgevingsvergunning nodig. Voor erfafscheidingen die afwijken, is een omgevingsvergunning wel nodig.

Zijn de percelen van aangrenzende buren niet gelijk en ligt het ene perceel lager dan het ander, dan is het belangrijk om te weten vanaf welke perceel de hoogte van de erfafscheiding moet worden gemeten. De hoogte van de erfafscheiding moet worden gemeten vanaf het hoogst gelegen terrein. Het volgende plaatje is illustratief.

Het is dus niet altijd eenvoudig om te bepalen hoe hoog een erfafscheiding mag zijn en waar het moet worden geplaatst zonder dat een omgevingsvergunning is vereist. Bij twijfel, laat u zich informeren én overleg altijd met de buren!